Als eerste trip binnen Australië heb ik voor Perth gekozen. Weliswaar niet een heel voorspelbare keuze, aangezien Sydney en Melbourne toch wel de nummer 1 en 2 zijn, maar aangezien ik 1,5 week had, was het een goed idee om van deze lange tijd gebruik te maken door naar de andere kant van het land te gaan. De afstand Canberra – Perth is denk ik wel vergelijkbaar met Amsterdam – Moskou, dus ik kan er niet zomaar voor een weekendje heen. Vooral aangezien de retourtjes Canberra – Perth niet te betalen zijn. Door de bus naar Sydney te nemen en de goedkoopste vluchten te kiezen heb ik bijna 1000 dollar bespaard. Dan ben je wel meer dan 8 uur onderweg, in plaats van 5. Maar zo hard heb ik nog niet gespaard ;-)

Perth was even heerlijk bijkomen van het koude winterweer in Canberra. De inwoners van Perth hebben het echt heel koud met hun 20 graden overdag en 6-10 graden ’s nachts. Met het ‘koude’ winterweer heb ik meerdere stranden bezocht en daar rustig in het zonnetje zitten lezen of geluncht.

Op mijn eerste dag in Perth ben ik naar een wildlife park geweest. Hier heb ik eindelijk een kookaburra van dichtbij gezien, een vogel waar ik een groot fan van ben. Deze maakten geluid, maar dat was geen ‘lachen’, dus mijn zoektocht naar een lachende kookaburra is nog niet voorbij. Daarnaast heb ik veel koala’s gezien en kon ik een koala aaien en ermee op de foto. Helaas had de koala er zelf niet zo’n zin in, bij alle mensen die voor mij waren stond hij er heel leuk op, maar toen ik aan de beurt was, was de koala meer geïnteresseerd in de eucalyptus bladeren die buiten zijn bereik waren. Verder heb ik daar voor het eerst een quokka gezien. Alhoewel er gaas tussen zat kon ik de quokka aaien en hij ging er uitgebreid voor zitten. Ik was meteen verliefd. De kangoeroes waren heel lui en tam. Ik kon ze aaien en er foto’s mee maken. Veel foto’s zien er ietwat mislukt uit, omdat een foto met een slapende kangoeroe meer lijkt op een fatale botsing met de auto dan een dagje uit in een wildlife park.

Een van de hoogtepunten van mijn trip was Rottnest eiland. En dat om een reden: quokkas!!! Wilde quokkas zijn op twee eilanden te vinden, waarvan een eiland verboden toegang is. Een bezoekje aan Rottnest eiland is een must voor de perfecte quokka selfie. En deze schattige buideldieren zijn zo tam dat ik binnen 15 minuten op het eiland dé perfecte quokka selfie al gemaakt had. Daarna heb ik met de bus het hele eiland verkend. De bus rijdt ieder uur en stopt op alle interessante plekken, dus iedere keer uitstappen, een uur rondlopen en weer terug te bus in. Het eiland was supermooi en dichtbegroeid met bomen die vanwege de wind juist naar de grond toe groeien in plaats van de lucht in. Heel apart!

Verder heb ik de ‘mint’ bezocht, waar allemaal munten gemaakt worden. Vanwege de grote hoeveelheid goud in het gebouw mogen er om veiligheidsredenen geen foto’s in het gebouw gemaakt worden. Dit was wel erg jammer, omdat er mooie en gave dingen getoond worden. Een van de gaafste dingen was wel de grootste gouden munt ter wereld (als je geïnteresseerd bent in hoe die eruit ziet, ff googlen). Deze weegt ruim 1000 kg en is grappig genoeg niet beveiligd, je mag hem enkel niet aanraken. De reden dat deze munt niet beveiligd is, is dat hij te zwaar is om te stelen. De logica van de beveiliging is dat als iemand in staat is ruim 1000 kg het gebouw uit te tillen, de beveiliging hoogstwaarschijnlijk niet in staat is om diegene tegen te houden. Verder mocht je een goudstaaf optillen (wat mij bijna niet lukte, oeps! Moet ik toch wat vaker naar de sportschool), werd er getoond hoe een goudstaaf gemaakt wordt en kun je op een weegschaal zien hoe veel jouw gewicht in goud waard is. Verder waren er veel verschillende munten te zien en een aantal van de originele grootste goudklompen die ooit gevonden zijn.

In het centrum was shoppen niet heel erg interessant, maar ik heb er toch nog wel wat leuke dingen gevonden. Ze hadden daar Roc Candy, dit blijkt Amerikaans te zijn. Het zijn cirkelvormige harde snoepjes in verschillende uitvoeringen zoals logo van de lokale football club, superhelden en minions! Ik vond het zo schattig dat ik voor de kinderen de minions heb meegenomen. Ook was er een noodlebar waar de noedels vers gemaakt werden op traditionele wijze met een antieke bamboestok. De man die deze noedels maakte ‘sprong’ op de bamboe alsof het een wipwap was. Aan het andere uiteinde lagen theedoeken op een tafel en het deeg lag net iets uit het midden. De noedels waren de lekkerste die ik ooit heb gegeten! Je proeft het verschil!

Vlakbij het centrum ligt King’s Park. Dit is misschien wel het hoogste punt van Perth, je kijkt uit over de Swan river en de hele stad, overdag kun je alles goed bekijken en ’s nachts ziet de verlichte stad er supermooi uit. Terwijl ik overdag daar bovenaan stond had ik het geluk dolfijnen te zien zwemmen. Dit blijkt geen uitzonderlijk beeld te zijn, ik heb later op het strand ook dolfijnen gezien, heel dichtbij. Verder staat er in het park een groot ‘War memorial’ met de namen van gevallen soldaten uit alle oorlogen opgeschreven en een cirkel met vuur waarbij op de buitenste cirkel alle landen of plaatsnamen staan van oorlogen waarbij Australië heeft meegevochten. Er zijn zoveel namen van zoveel gevallen soldaten, heel indrukwekkend.

Op de zaterdagavond ben ik met een grote groep uitgegaan, waarvan ik maar een iemand kende. Dat was wel even lastig, maar uiteindelijk een super avond gehad. De drankjes waren flink prijzig, maar als je bier of cider nam kreeg je ook wel een flinke hoeveelheid.

Na anderhalve week was het wel heel lastig om niet alleen van iedereen afscheid te moeten nemen, maar ook nog eens alle luie ochtenden achter mij te laten en een vreselijke vlucht en een verlate bus te nemen terug naar Canberra. En er is nog zoveel in West Australië wat ik nog niet heb gezien!