Malua Bay en Hyams beach

Het is alweer even geleden dat ik op een trip ergens naartoe ben geweest (alhoewel ik tot nu toe iedere maand wel ergens naartoe ben geweest). In het weekend van 28 november was een vriendin/au pair en haar hostmom jarig, een dag na elkaar. Zij hebben daarom een ongelofelijk groot huis aan het strand gehuurd waar wij met z’n allen het weekend konden verblijven. Het was een super gezellig weekend en twee verjaardagen om jaloers op te zijn! Naast BBQ-en en beer pong waren we natuurlijk op het strand te vinden, we hoefden alleen maar een trap af te lopen om op het strand te komen. Daar een beetje rondgelopen en schelpen en krabben gezocht op zaterdag en op zondag op het strand gerelaxt.

De week daarna op zondag naar Hyams beach geweest. Ik wilde heel graag nog naar Jarvis Bay voordat ik naar Sydney verhuis, maar dit leek niet meer mogelijk te zijn. Een au pair plaatste op facebook dat ze nog een aantal plaatsen in de auto had en dat zij naar Hyams beach wilde. Hyams beach ligt in Jarvis Bay en heeft volgens het Guinness Book of world records het witste strand van de wereld. De dag dat wij naar het strand gingen was het heerlijk warm weer en hebben we op het strand gerelaxt, wat rondgelopen en gezwommen. Het strand was echt supermooi, ongelofelijk helder water en ondanks het warme weer bleef het zand lekker koel.

Op de terugweg een lachende wombat verkeersbord gevonden. (om een of andere reden vind je in Australië zowel zwart ingekleurde wombat borden en doorzichtige wombat borden, alleen de doorzichtige lacht)

Een beetje een kort verhaal deze keer, maar aangezien Canberra in het binnenland is heb ik weinig stranden gezien, maar ik wilde deze toch even delen. Binnenkort mijn afscheid in Canberra, mijn aankomst in Sydney en mijn trip naar Nieuw-Zeeland. Spannend!

Weekendje Melbourne

Oh, trouwens. Dogsitting was superleuk. Weekend was helemaal relaxt en de honden waren een uitdaging (flink trekken), maar wel super schattig hoe gek die drie op elkaar waren, twee labradors en een chihuahua.

Melbourne, de stad waar iedere Australiër helemaal gek op is. Iedere Australiër die ooit een tijdje in Melbourne heeft gewoond heeft er de beste tijd van zijn/haar leven gehad.

Mijn allereerste indruk is dat de stad een wat oudere bouwstijl heeft, of het nu authentiek is of niet. Het ziet er heel mooi uit. De stad staat bekend om vele mooie graffiti, maar ik heb niet genoeg tijd gehad om een tour langs alle graffiti te wandelen. Ik heb om die reden maar één foto van graffiti (en nog wat troep gezien wat het fotograferen niet waard is), maar ter compensatie een boek gekocht met allemaal graffiti kunst in Melbourne. Deze staat dus vol met echt mooie dingen. Leuk voor thuis. Op de vrijdag hebben we niet veel gedaan, wel naar een aantal boekenwinkels geweest. De eerste boekenwinkel had allemaal speciale boeken, antiek, gesigneerd of eerste druk. Hier had ik graag voor de heb een boek gekocht, maar ik kon geen enkele vinden die mij aansprak. Later ook een boekenwinkel gevonden waar alle boeken 10 dollar waren (zo’n 6 euro) en 6 voor 50. Ook hier rondgesnuffeld maar niets gevonden. ’s Avonds naar Chinatown gegaan en daar een heel kleine markt in een steegje gevonden waar je alleen maar eten kan kopen. Daar hebben we van alles een beetje gekocht, apart en een beetje pittig maar wel lekker. ’s Avonds zijn we vroeg gaan slapen, want au pair zijn is vermoeiend ;)

Op de tweede dag zijn we naar the Centre of Moving Image gegaan, waar de hele geschiedenis van het bewegend beeld wordt weergeven (en zoals vele musea in Australië was toegang gratis, leuke bijkomstigheid). Het ging hier dus niet alleen om tv, maar ook over games, waarbij een aantal oude games gespeeld konden worden. Wat een nostalgie! Je kon er pacman en Tomb Raider 1 spelen, geweldig! Wist je dat je bij Tomb Raider 1 niet naar achteren kon lopen? Als je op het pijltje achteruit drukt springt ze een stuk naar achteren. Dat was ik helemaal vergeten. De wat modernere spellen zoals Mario Kart zijn er ook te vinden. Superleuk allemaal! De rest van de dag zijn we voornamelijk gaan shoppen. We liepen naar Queen Victoria market maar kwamen onderweg een gigantische H&M tegen, nog nooit zo’n grote H&M gezien. Dat was de eerste keer in 4 maanden dat ik een H&M tegenkwam, dus ik ben helemaal losgegaan, maar uiteindelijk niet veel gekocht, vooral veel gepast. Ook onderweg een betere ‘alle boeken 10 dollar’ winkel tegengekomen, dus daar veel boeken gekocht (oeps, niet handig!). Queen Victoria market wordt in de toeristenfolders als ‘the place to be’ beschreven, maar bleek uiteindelijk heel erg tegen te vallen, vooral goedkope souvenirs en andere troep. Daarna zijn we naar de State Library geweest. Hiervan heb ik eerder online een mooie foto gezien, dus wilde ik het graag met eigen ogen bekijken. De State Library is groot en heeft naast heel mooie zalen met oude architectuur en moderne apparatuur ook een wisselende en een vaste kunst collectie. Ik vond het helemaal geweldig!!! Als avondeten snel in een pub gegeten, gevolgd door de musical the Lion King, wat een show!!! Het was geweldig mooi!! Nog nooit zo’n goed uitgevoerde musical gezien, zelfs een olifant die door het gangpad liep. Sommige figuren, zoals die baviaan en Zazu/Zazoo waren hilarisch. Wonder boven wonder daarna nog de energie gehad om uit te gaan. We zijn in een retro bar terecht gekomen, waar ik voor het eerst in jaren de Macarena heb gedanst. Wat een lol!

Op de derde dag hebben we het iets rustiger aan gedaan. Allereerst over Southbank gelopen, bruisend met veel bars en restaurant, veel mensen en vele straatartiesten. Via Southbank zijn we bij de Botanic Gardens uitgekomen. Dit leek meer op een park dan een botanische tuin, dus vond ik er gezien mijn verwachtingen niet veel aan. Daarna naar de Sunday market gegaan waar allemaal arts&crafts en lokale dan wel speciale producten werden verkocht. Helemaal mijn markt, ik vond het superleuk!!! Aan het eind van de dag naar een shopping outlet geweest, waar ik niet zo tevreden over was. Sommige winkels hadden 50-90% producten die voor de volle prijs verkocht werden, daarvoor ga ik niet naar een outlet!!!

Op de laatste dag was ik in eerste instantie alleen, m’n mede au pair moest zondag terug naar huis. Dus heb ik op maandag met een andere au pair afgesproken die ik tijdens de au pair training van Travel Active heb ontmoet. Allereerst ben ik door little Collins street gelopen (little staat alleen voor smaller in dit geval, er was niks kleins aan). Dit zou volgens toeristenfolder leuk shoppen zijn met veel eigen winkeltjes. Die winkels heb ik nu nog niet gevonden. Daarna bij het parlementsgebouw uitgekomen waar ik ook treasure park heb gezien. Daar was ik graag langer gebleven, want het was echt heel mooi. In plaats daarvan ben ik snel naar Lonsdale street gelopen om Kristel te ontmoeten. Het was heel leuk om weer bij te kletsen en ervaringen uit te wisselen. We hebben geluncht in een zijstraatje van little Collins street (was dat pokkenend wandelen toch nog ergens goed voor), omdat je daar super schattige steegjes had met vele cafeetjes. Daarna zijn we nog naar het reuzenrad van Melbourne geweest, maar dat vond ik wat duur om in te gaan (34 dollar), dus hebben we daar wat rondgelopen. Daarna was ik helemaal gesloopt, ik had geen energie meer over na zo’n druk weekend dus ben ik ietwat vroeg richting vliegveld gegaan terug naar Canberra.

poepende monniken oftewel kunst, dus daar ga je natuurlijk even bij zitten.

In het foto album van Melbourne vind je nog meer foto's!

Brisbane & Gold Coast

De tripjes volgen elkaar snel op. Op zaterdag 19 september vloog ik naar Brisbane waar ik bij een heel lief gezin mocht logeren. Daar heb ik al snel vriendjes gemaakt met 3 maanden oude pup Leroy. Leroy bleek vooral verliefd te zijn op mijn voeten, hij bleef m’n voeten maar likken, z’n snuit in m’n schoenen stoppen en nam ook een schoen mee naar zijn mand. Volgens het gezin neemt hij alleen heel speciale speeltjes mee naar z’n mand. Ik voel me vereerd ;)

Tijdens mijn eerste dag in Brisbane ging ik samen met de moeder van het gezin naar Southbank Park. Hier werd het Brisbane festival gehouden. Deze bleek erg tegen te vallen, je liep het terrein op en bijna meteen weer af. Desondanks hebben wij ons wel volgegeten met donuts, gozleme (Turkse hartige pannenkoek) en zo’n twister aardappel op een stokje. Daarna nog verse groene ijsthee gedronken. Ik zat dus erg vol! En tijdens het eten zag ik voor het eerst een Ibis, die lopen tussen de mensen door in de hoop eten te kunnen pikken. Door hun formaat was ik helemaal overdonderd dat ze gewoon tussen de mensen doorlopen, waarna ik werd uitgelachen, omdat dit voor Australiërs de normaalste vogels zijn. Is niet erg, ik heb de Australiers uitgelachen toen ze natte sneeuw gingen fotograferen, omdat het zo speciaal is dat het in Canberra sneeuwt. Ik snap het helemaal.

Verder viel er heel wat te ontdekken in Southbank park. Brisbane ligt aan de kust, maar heeft geen strand. Dit hebben ze opgelost door een strand middenin het park aan te leggen. Slim! Vlak naast het strand in het park was een marktje met een geweldig leuk aanbod! De leukste, mooiste, grappigste dingen gezien. Vooral veel art&crafts achtige spullen die de verkopers zelf hadden gemaakt. Hier heb ik dus meteen de schattige oorbellen en ketting gekocht. Op de ketting staat ‘Some people care too much, I think it’s called love’.

De dag daarna ben ik naar Queensplaza gegaan om te shoppen. Hier is een klein overdekt winkelcentrum waarvan de meeste winkels onbetaalbaar duur zijn, zoals Tiffany’s!!!! Dat ligt niet helemaal binnen mijn budget, maar ben er wel even wezen snuffelen. Wat mooi!!! Als gevolg daarvan ben ik bij de betaalbare winkels helemaal los gegaan en veel gekocht; twee ringen van Pandora, slippers, agenda en heel veel groene thee. Daarna even op King George plein gezeten om bij te komen.

Op de dinsdagochtend ben ik op de trein gestapt naar Gold Coast, waar mijn hostfamily met nog meer familie verbleef. Mijn hostdad’s broer huurt ieder jaar het vakantiehuis van zijn baas. Dit vakantiehuis staat op een golfbaan en is nog groter en luxer dan de meeste gewone huizen in Australië (en die zijn al veel groter dan het gemiddelde huis in Nederland). Alles was groot, ruim, luxe en modern. Er waren twee loungeruimtes, één met tv en één zonder, er was een ruimte met pooltafel, tafeltennis en meer, een keuken, een bijkeuken, fitnessruimte, werkruimte en vijf slaapkamers met 3 badkamers. Mijn slaapkamer was op de kussens na helemaal wit en het zonlicht dat tussen de gordijnen vandaan piepte verlichtte de hele kamer al vanaf vijf uur ’s ochtends (de zon is daar echt heel vroeg op), waardoor ik geen enkele nacht tot zeven uur heb kunnen slapen, maar ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst ZO LEKKER heb geslapen, heerlijk bed!!!

Gedurende de week in de Gold Coast ben ik veel op of bij het strand geweest. Het was er helaas niet echt het weer voor, te veel wind en de temperatuur viel tegen voor de tijd van het jaar, rond 22 graden. Zij noemen dat winter. Daarnaast heb ik ook alle winkelcentra afgestruind, waaronder Pacific Fair, een van de grotere winkelcentra van Australië. Hier heb ik eindelijk een hoed gekocht, want je kunt in Australië op een gegeven moment echt niet zonder. Het vinden van deze hoed was een flinke klus want ik haat hoedjes, dus de eerste waar ik geen vreselijke afkeer voor had heb ik maar meteen gekocht. Als ik nog een beetje over mijn afkeer heen kom plaats ik misschien nog een keer een foto.

Na al het winkelen en strandwandelen vond ik het tijd voor iets meer spanning, dus heb ik de skypoint climb gedaan. Dit gebeurt op het hoogste gebouw in de Gold Coast, zodat je een goed uitzicht hebt over alles. Na de lift genomen te hebben naar de 78^ste verdieping ga je naar buiten om vanaf daar nog 60 meter omhoog te lopen voor een beter uitzicht. De gids gaf goede uitleg over de Gold Coast, zoals dat alle vreemde wateren die erdoor lopen gemaakt zijn zodat alle mensen aan het water kunnen leven. Desondanks heeft iedereen een zwembad in de tuin, omdat alle zwemmende mensen in het water gemakkelijke prooi zijn voor de haaien. Verder mag je in de Gold Coast alleen maar tussen de vlaggen zwemmen, op maar een heel klein stukje. Als je ergens anders gaat zwemmen kunnen de lifeguards geen toezicht op je houden en wordt je uit het water gehaald. Dus zelfs als je door de haaien opgegeten wilt worden is dat niet mogelijk.

Verder was er vlakbij het strand (genaamd Surfer’s Paradise, vanwege alle wind) een show met dansende minions. Als je het wilt zien moet je op deze link klikken: https://www.youtube.com/watch?v=BNfwDH6o7l4&feature=youtu.be

En als je nog meer foto's wilt zijn kijk dan in mijn fotoalbums onder het kopje 'Foto's'

Volgend weekend: Dogsitting in Sydney :D

Weekendje Sydney

Na twee maanden in het land en al 3x op het vliegveld geweest te zijn heb ik nu eindelijk Sydney verkend! Samen met nog een au pair verbleven wij bij de broer van m’n hostdad en zijn gezin in Noord Sydney. Dit betekent dat wij iets van het centrum en alles vandaan waren, alles toeristisch is in het zuiden te vinden, maar de hele omgeving in het noorden was toch eigenlijk wel het mooist. Op de vrijdag hebben wij hier na aankomst rondgekeken, geshopt en HEERLIJK (sorbet)ijs gegeten. Dat het chocoladeijs sorbetijs was maakte mij heel erg blij! SUPERLEKKER! Voor het avondeten zijn we naar het centrum gegaan, hebben vlakbij Thai Town Koreaans gegeten en zijn daarna naar de musical Les Miserables geweest. Alleen al het theater was heel indrukwekkend met mooie, oude architectuur. De voorstelling was ook supergaaf! Ik ben helemaal enthousiast om nog een keer het boek te lezen en de film te kijken. Na de voorstelling zijn we uitgeput gaan slapen.

Op zaterdagochtend gingen we de beroemde Bronté – Bondi walk lopen, maar aangezien mijn hostdad’s broer aangaf dat het niet zo ver was hebben we de Coogee – Bondi walk gedaan, wat ongeveer twee keer zo lang is maar, bleek uiteindelijk, veel zwaarder!!! We hebben een paar uur over zo’n 5 kilometer gedaan. Heel veel omhoog en omlaag, soms heel steil! Het was echt zwaar en na aankomst op Bondi gingen we meteen opzoek naar een plek om te eten. Ik was helemaal blij toen ik erachter kwam dat er een San Churros was, nu heb ik daar voor de tweede keer overheerlijke churros gegeten, deze keer met aardbei en marshmallows erbij, dat konden we wel gebruiken! We hebben rondgelopen op het strand waar helaas geen sexy ‘Bondi rescue’ lifeguards te vinden waren (ze waren helemaal ingepakt met muts en al, zo koud is het nou ook weer niet! 20 graden!) en wat rondgesnuffeld in de souvenirwinkels. Daarna zijn we weer terug gegaan voor een hoognodig dutje. ’s Avonds zijn we naar Surry Hills gegaan en hebben daar de lekkerste hamburger ooit gegeten in een pub waar meerdere dierenhoofden aan de muur hingen, een buffel, een hert en een eland. Het zat daar helemaal vol. Daarna nog een beetje in andere pubs rondgehangen en de avond geëindigd met warme chocolademelk en groene thee.

Op de zondag zijn we naar de Paddy markets geweest, waar we vele souvenirs hebben gevonden. Ook zijn we op zoek gegaan naar échte UGGS, wat vreemd genoeg heel moeilijk is in het land waar de UGGS vandaan komen. Iedere verkoper zal je voorliegen dat ze echt zijn, hoe overduidelijk het neppe ook is. Vaak is maar een klein deel van de collectie echte UGGS, zodat ze buiten een bord kunnen ophangen dat de UGGS authentiek zijn. Daarna zijn we gaan lunchen bij het Hard Rock cafe, waar ik ook een superleuk shirt heb gekocht. Het Hard Rock Café is in Cockle Bay, waar een heel leuk plein is met veel straatartiesten, speeltuinen voor de kinderen en leuke restaurants, cafés en winkels. We eindigden onze trip bij The Opera House, waarna we snel terug moesten naar de bus naar Canberra.

Perth

Als eerste trip binnen Australië heb ik voor Perth gekozen. Weliswaar niet een heel voorspelbare keuze, aangezien Sydney en Melbourne toch wel de nummer 1 en 2 zijn, maar aangezien ik 1,5 week had, was het een goed idee om van deze lange tijd gebruik te maken door naar de andere kant van het land te gaan. De afstand Canberra – Perth is denk ik wel vergelijkbaar met Amsterdam – Moskou, dus ik kan er niet zomaar voor een weekendje heen. Vooral aangezien de retourtjes Canberra – Perth niet te betalen zijn. Door de bus naar Sydney te nemen en de goedkoopste vluchten te kiezen heb ik bijna 1000 dollar bespaard. Dan ben je wel meer dan 8 uur onderweg, in plaats van 5. Maar zo hard heb ik nog niet gespaard ;-)

Perth was even heerlijk bijkomen van het koude winterweer in Canberra. De inwoners van Perth hebben het echt heel koud met hun 20 graden overdag en 6-10 graden ’s nachts. Met het ‘koude’ winterweer heb ik meerdere stranden bezocht en daar rustig in het zonnetje zitten lezen of geluncht.

Op mijn eerste dag in Perth ben ik naar een wildlife park geweest. Hier heb ik eindelijk een kookaburra van dichtbij gezien, een vogel waar ik een groot fan van ben. Deze maakten geluid, maar dat was geen ‘lachen’, dus mijn zoektocht naar een lachende kookaburra is nog niet voorbij. Daarnaast heb ik veel koala’s gezien en kon ik een koala aaien en ermee op de foto. Helaas had de koala er zelf niet zo’n zin in, bij alle mensen die voor mij waren stond hij er heel leuk op, maar toen ik aan de beurt was, was de koala meer geïnteresseerd in de eucalyptus bladeren die buiten zijn bereik waren. Verder heb ik daar voor het eerst een quokka gezien. Alhoewel er gaas tussen zat kon ik de quokka aaien en hij ging er uitgebreid voor zitten. Ik was meteen verliefd. De kangoeroes waren heel lui en tam. Ik kon ze aaien en er foto’s mee maken. Veel foto’s zien er ietwat mislukt uit, omdat een foto met een slapende kangoeroe meer lijkt op een fatale botsing met de auto dan een dagje uit in een wildlife park.

Een van de hoogtepunten van mijn trip was Rottnest eiland. En dat om een reden: quokkas!!! Wilde quokkas zijn op twee eilanden te vinden, waarvan een eiland verboden toegang is. Een bezoekje aan Rottnest eiland is een must voor de perfecte quokka selfie. En deze schattige buideldieren zijn zo tam dat ik binnen 15 minuten op het eiland dé perfecte quokka selfie al gemaakt had. Daarna heb ik met de bus het hele eiland verkend. De bus rijdt ieder uur en stopt op alle interessante plekken, dus iedere keer uitstappen, een uur rondlopen en weer terug te bus in. Het eiland was supermooi en dichtbegroeid met bomen die vanwege de wind juist naar de grond toe groeien in plaats van de lucht in. Heel apart!

Verder heb ik de ‘mint’ bezocht, waar allemaal munten gemaakt worden. Vanwege de grote hoeveelheid goud in het gebouw mogen er om veiligheidsredenen geen foto’s in het gebouw gemaakt worden. Dit was wel erg jammer, omdat er mooie en gave dingen getoond worden. Een van de gaafste dingen was wel de grootste gouden munt ter wereld (als je geïnteresseerd bent in hoe die eruit ziet, ff googlen). Deze weegt ruim 1000 kg en is grappig genoeg niet beveiligd, je mag hem enkel niet aanraken. De reden dat deze munt niet beveiligd is, is dat hij te zwaar is om te stelen. De logica van de beveiliging is dat als iemand in staat is ruim 1000 kg het gebouw uit te tillen, de beveiliging hoogstwaarschijnlijk niet in staat is om diegene tegen te houden. Verder mocht je een goudstaaf optillen (wat mij bijna niet lukte, oeps! Moet ik toch wat vaker naar de sportschool), werd er getoond hoe een goudstaaf gemaakt wordt en kun je op een weegschaal zien hoe veel jouw gewicht in goud waard is. Verder waren er veel verschillende munten te zien en een aantal van de originele grootste goudklompen die ooit gevonden zijn.

In het centrum was shoppen niet heel erg interessant, maar ik heb er toch nog wel wat leuke dingen gevonden. Ze hadden daar Roc Candy, dit blijkt Amerikaans te zijn. Het zijn cirkelvormige harde snoepjes in verschillende uitvoeringen zoals logo van de lokale football club, superhelden en minions! Ik vond het zo schattig dat ik voor de kinderen de minions heb meegenomen. Ook was er een noodlebar waar de noedels vers gemaakt werden op traditionele wijze met een antieke bamboestok. De man die deze noedels maakte ‘sprong’ op de bamboe alsof het een wipwap was. Aan het andere uiteinde lagen theedoeken op een tafel en het deeg lag net iets uit het midden. De noedels waren de lekkerste die ik ooit heb gegeten! Je proeft het verschil!

Vlakbij het centrum ligt King’s Park. Dit is misschien wel het hoogste punt van Perth, je kijkt uit over de Swan river en de hele stad, overdag kun je alles goed bekijken en ’s nachts ziet de verlichte stad er supermooi uit. Terwijl ik overdag daar bovenaan stond had ik het geluk dolfijnen te zien zwemmen. Dit blijkt geen uitzonderlijk beeld te zijn, ik heb later op het strand ook dolfijnen gezien, heel dichtbij. Verder staat er in het park een groot ‘War memorial’ met de namen van gevallen soldaten uit alle oorlogen opgeschreven en een cirkel met vuur waarbij op de buitenste cirkel alle landen of plaatsnamen staan van oorlogen waarbij Australië heeft meegevochten. Er zijn zoveel namen van zoveel gevallen soldaten, heel indrukwekkend.

Op de zaterdagavond ben ik met een grote groep uitgegaan, waarvan ik maar een iemand kende. Dat was wel even lastig, maar uiteindelijk een super avond gehad. De drankjes waren flink prijzig, maar als je bier of cider nam kreeg je ook wel een flinke hoeveelheid.

Na anderhalve week was het wel heel lastig om niet alleen van iedereen afscheid te moeten nemen, maar ook nog eens alle luie ochtenden achter mij te laten en een vreselijke vlucht en een verlate bus te nemen terug naar Canberra. En er is nog zoveel in West Australië wat ik nog niet heb gezien!

autorijden in Australië

Rijden in Australië is, zoals je wel kunt verwachten, even wennen. Ik rij nu bijna een week (ben met mijn slaapdronken jetlag hoofd maar niet gaan rijden, dus even een paar dagen gewacht) en ik kan al redelijk links rijden. Een enkele keer op een kruising moet ik heel bewust nadenken waar de auto's ook alweer vandaan komen, iets wat de ongeduldige Australiër (ja, die bestaan ook!) niet kan waarderen, maar ik rij wel veilig.

Er zijn nog meer uitdagingen aan het autorijden. Allereerst de wegen, het is niet te vergelijken met wat ik in het o zo georganiseerde Hoogvliet gewend ben. De straten hier gaan omhoog, omlaag en kronkelen alle kanten op. Alle vormen zijn organisch, waardoor ik gemakkelijk totaal gedesorienteerd raak. Inmiddels weet ik de weg naar school, preschool en daycare uit mijn hoofd, maar snappen doe ik het niet. Ook weet ik de kortste route naar het schoppingcentre uit mijn hoofd, belangrijk!

En dan nog de auto's, wat zijn ze groot!! Ik vertelde dat ik thuis wel eens in de VW up van mijn vader rij. 'Sorry, een wat?' De auto is zo klein voor Australische begrippen dat hij in ieder geval in deze stad niet bestaat. De meest gebruikte auto in dit gezin is... gewoon groot! Breed, lang, hoog, GROOT! Ik moet nog steeds aan het formaat wennen en ook denk ik dat ik minder goed zicht heb op de weg. Maar tot nu toe gaat het steeds een beetje beter. De wat oudere auto is gelukkig wat lager en daarin rij ik heel zelfverzekerd, maar wel is deze auto LANG! Het is een pick-up zoals je er wel meer van ziet in Canberra. Er kunnen vier personen in en dan zit er dus ook nog een bak aan de achterkant. Bij het parkeren in een parkeervak steekt er altijd wel een kant uit, de auto is langer dan de parkeervakken. Verder zitten alle knopjes altijd ergens anders dan bij de auto die je gewend bent. Maar het is me al gelukt om in het donker alleen naar het winkelcentrum te rijden om daar uit eten te gaan. Het was mijn eerste ritje helemaal alleen dus opgelucht reed ik uiteindelijk richting de slagbomen om te parkeren. Maar, waar zitten die knoppen om het raam open te doen? Ik kon ze echt niet vinden en met een aantal wachtenden achter mij was ik gedwongen om mijn deur open te doen om het kaartje te pakken. Ik had het hier met een au pair hierover, die zei dat de knoppen ook in de middenconsole kan zitten. En dat klopte, mijn telefoon lag er bovenop vanwege het navigeren. Dus op de terugweg deed ik bij de slagbomen braaf mijn raam open om er daarna achter te komen dat ik veel te ver van dat apparaat af stond. Dus...deur maar weer open... Nog even oefenen met het autorijden.

Eerste week in Canberra

Het is nu maandagochtend in Canberra terwijl ik dit zit te typen en het is thuis midden in de nacht. Een flink tijdsverschil waar ik in het begin wel even aan moest wennen. Nu gaat het al een stuk beter. MIjn eerste week is achter de rug en er is natuurlijk zo veel gebeurt! Lastig om alles in een mooi verhaal samen te vatten, maar hier komtie hoor!

De hele reis met drie verschillende vluchten duurde in totaal 27 uur. Alhoewel ik normaal gesproken na een paar uur al ongeduldig wordt in het vliegtuig, vond ik deze reis juist heel erg meevallen. Ik vertrok op de vrijdagavond, uitgezwaaid door drie schatten, dat was wel even moeilijk. Tijdens de vlucht heb ik mij zo veel mogelijk bezig gehouden met het lezen van 'Denken aan vrijdag' van Nicci French(met dank aan m'n buurvrouw Manda, ik had hem binnen een paar uur uit), het kijken van films en series en slapen. Dat laatste ging ondanks de comfortabele stoelen niet gemakkelijk dus uiteindelijk kwam ik met mijn koffer, weekendtas en trolley brak aan op het vliegveld van Canberra. Meteen nadat ik mijn bagage bij elkaar had kwam mijn host gezin mij ophalen. Vanaf het vliegveld gingen we allereerst naar een veld vlak achter het huis waar vaak kangoeroes zijn, maar helaas waren er die dag geen te vinden. We gingen snel terug de auto in, omdat vanaf het zonnige 30 graden in Nederland, de 10 graden in Canberra toch wel erg koud was. Ik heb van 11 tot 4 geslapen en kon daarna 's nachts niet lang slapen, alhoewel ik wel moe was. Gelukkig mocht ik rustig beginnen, dus hoefde ik op de maandag nog niet veel te doen. Wel ben ik meegegaan met de wegbrengen van de kinderen naar daycare en school. Om overdag wakker te blijven ben ik 's middags met een groepje au pairs gaan lunchen, dit was erg gezellig. Hierbij heb ik meteen al vriendinnen gemaakt, waarmee ik later in de week ook nog leuke dingen heb gedaan. Iedere dag voelde ik mij iets energieker en deed ik ook meer taken als au pair.

Op zaterdag ben ik met een paar meiden naar het National museum of Australia geweest. Hier werd alles verteld over Australië vanaf hoe Aboriginals leefden voor de Europeanen tot nu. Het was zeer informatief, met leuke weetjes en de mensen waren zeer behulpzaam. Iedere zoveel meter was er een medewerker die ons stopte om ons te wijzen op iets leuks in het museum. En dat terwijl het nog gratis is ook!

Op zondag ben ik gaan hiken met drie meiden op Mount Majura.Het was even wennen om overal omhoog en omlaag te lopen, maar het was een mooie wandeling om te maken. We waren ruim twee uur onderweg en zijn halverwege van het pad afgegaan waardoor we niet alleen de top van de berg niet hebben gehaald, maar ook nog eens verdwaalden en uiteindelijk uitkwamen bij een andere suburb dan we begonnen waren. Gelukkig heb ik de beste host dad van allemaal, dus hij kwam ons van de suburb Mitchell ophalen en konden we na ruim twee uur gelopen te hebben onze benen laten uitrusten. Volgende keer beter…

Over Canberra en mijn hostgezin

Alhoewel ik geen voorkeur voor Canberra had, ben ik wel heel enthousiast geworden over deze stad. Dit is wel lastig als je eerst probeert wat meer te googlen. Als eerste zoekresultaat kreeg ik namelijk 'Canberra is boring'. Canberra is de hoofdstad van Australië en (zo heb ik mij laten vertellen) is gebouwd omdat Melbourne en Sydney er samen niet uitkwamen welke stad nou de hoofdstad moest worden. Oplossing: Dan bouw je gewoon een nieuwe. Canberra is een van de weinige Australische steden die niet aan de kust ligt. Canberra ligt ten zuidwesten van Sydney en wordt omringd door bergen. Het is er op dit moment winter en staat erom bekend een wat koudere stad te zijn vergeleken met de andere steden. Het is nu overdag rond de 10 graden en 's nachts kan het vriezen. Wel schijnt de zon overdag, waardoor het toch prettig aanvoelt. Verder vind je qua entertainment genoeg winkelcentra, kunnen de vele bergen bewandeld worden en is het zelfs mogelijk om bergen te beklimmen. Het nachtleven is minder bruisend dan bijvoorbeeld Sydney of Melbourne, maar het is er desondanks wel gezellig (is mij verteld, ik ga het binnenkort ervaren).

Mijn hostgezin bestaat uit de host dad Paul, met twee jongens Rory (6) en Owen (4). Hun moeder is afgelopen februari overleden dus heeft vader extra hulp nodig met de jongens, zodat hij meer tijd heeft om zijn werk te doen. Hij heeft een eigen bedrijf in onderhoud van (huur)huizen. Daarnaast is hij de eigenaar van een paar huurhuizen. Hij werkt vanuit huis en kan als eigen baas zijn werktijd en tijd met de kinderen flexibel indelen. Maar hulp om de jongens 's ochtends gereed te maken voor school en die na schooltijd op ze past is wel noodzakelijk, vandaar dat vader een au pair wilde. De jongens zitten qua leeftijd dicht op elkaar en kunnen elkaar daarom ook flink in de haren zitten, maar gelukkig luisteren ze wel goed als ik ze uit elkaar haal. Ze zijn beide helemaal gek op lego en met name Ninjago's. Verder kijken ze graag tv en ruziet met name Rory graag dat hij meer computertijd wil. Zodra ze van de electronica zijn afgeleid spelen ze ook graag buiten of met vrienden. Zodra ik straks goed links kan rijden hoop ik veel met ze te kunnen ondernemen, zoals wandelen in de bergen of naar speeltuinen.